Αναστάσιμα μηνύματα Προκαθημένων Εκκλησιών και Μητροπολιτών

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

 «Τα γεγονότα δεν δικαιολογούν χαρμόσυνα μηνύματα»

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σημειώνει ότι «αι συγκυρίαι και τα γεγονότα της συγχρόνου εποχής φαίνονται μη δικαιολογούντα το χαρμόσυνον του χαιρετισμού μας.

Αι συντελεσθείσαι ήδη φυσικαί καταστροφαί εκ των σεισμικών δονήσεων και των θαλασσίων υπερκυμάτων και αι επαπειλούμεναι τοιαύται εκ της πιθανολογούμενης εκρήξεως των πυρηνικών εργοστασίων, αλλά και αι ανθρωποθυσίαι εκ των πολεμικών συρράξεων και των τρομακρατικών ενεργειών, εμφανίζουν τον κόσμον μας δεινώς πληγωμένον και σφαδάζοντα υπό την πίεσιν φυσικών και πνευματικών κακών δυνάμεων».

Ο κ. Βαρθολομαίος προσθέτει ότι «η Ανάστασις του Χριστού είναι γεγονός αληθινόν και παρέχει εις τους πιστούς χριστιανούς την βεβαιότητα και εις όλους τους ανθρώπους την δυνατότητα της υπερβάσεως των δυσμενών επακολούθων των φυσικών καταστροφών και των ψυχικών εκτροπών».

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος

«Τίποτα δεν πρέπει να μας φοβίζει

Ο Μακαριώτατος θέλοντας να κρατήσει τους πιστούς στην αιώνια ελπίδα, που παρέχει η Ζωηφόρος Ανάσταση του Θεανθρώπου, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:
«Ας επαναλάβω, λοιπόν και εγώ αυτό που είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες: "Μη φοβείσθε"! Καμία αδικία, καμία ασθένεια, καμία δυσκολία της καθημερινότητας καμία οικονομική κρίση, καμία αβεβαιότητα για τον μέλλον δεν πρέπει να μας φοβίζει. Οι χριστιανοί είναι άνθρωποι της Αναστάσεως, οι "μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του Ευαγγελίου"».

Ο Μακαριώτατος κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην οικονομική κρίση που έντονα πλήττει  τη χώρα μας και προκειμένου να εμψυχώσει το λαό της Ελλάδας λέγει ότι «οι Έλληνες το γνωρίζουμε καλύτερα από όλους. Όσες φορές το γένος μας έφθασε στα όρια της εξουθένωσης, η ελπίδα της Αναστάσεως το ανέδειξε πάλι ρωμαλέο και αναστημένο. «Με αυτή την ελπίδα», προσθέτει ο κ. Ιερώνυμος, «έμεινε ζωντανό στην τουρκοκρατία. Χάρη σ΄αυτή την ελπίδα καρποφόρησε η Επανάσταση του 1821. Έτσι αναστήθηκε η πατρίδα μας μετά τη γερμανική κατοχή. Έτσι θα αντέξει κάθε μορφής και δοκιμασία του παρόντος και του μέλλοντος».

Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος

 «Η ελπίδα λιγοστεύει»

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα που έζησε η Αίγυπτος

«Σας απευθύνω», τονίζει, «τον πασχάλιο ασπασμό απο την Αίγυπτο, που για μια ακόμη φορά βρέθηκε στο προσκήνιο των ιστορικών εξελίξεων. Αυτή τη φορά γιατί ο λαός της ηγέρθη απο τα μηνύματα της πολιτικής και κοινωνικής αδικίας γιατί ο λαός της απαίτησε ειρηνικά και κέρδισε πανηγυρικά το δικαίωμα στο σεβασμό της ζωής, το δικαίωμα στην ελευθερία λόγων και έργων.

Ο λαός της ενέπνευσε τον παγκόσμιο θαυμασμό, μετατρέποντας την αβεβαιότητα και τον αβεβαιότητα και τον φόβο της ανατροπής σε έκρηξη αξιοπρεπείας και ελπίδας. Κι όμως στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, η ελπίδα λιγοστεύει».

Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος

 «Χρειάζεται Ενότητα»

«Εν τη Εκκλησία τα τέκνα του Θεού, τα πριν διεσκορπισμένα, συνηγμένα νυν εις εν, ευσεβούν, σωφρωνούν, ομονοούν, ειρηνεύουν, εργάζονται και συνεργάζονται και δημιουργούν έργον θαυμαστόν, επιτελούν «όσα εύφημα, όσα άγια, όσα δίκαια, ει τις αρετή και εις τις έπαινος πρέπει τοις αγίοις» (Φιλιππ. 4,8), αναφέρει με τα λόγια της επιστολής του Αποστόλου Παύλου.

Όπως σημειώνει, «τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν την μικράν ζύμην, ήτις αθορύβως μεν και αναπαισθήτως, δυναμικώς δε, ποιοτικώς και αυξητικώς όλον το φύραμα της κοινωνίας ζυμοί (Α Κορ. 5.7).

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

«Η Ανάσταση μας γεμίζει με ελπίδα»

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, απευθυνόμενος στους πιστούς τονίζει ότι «η εορτή του Πάσχα, μας βοηθά να δούμε τον πόνο που μας πιέζει, τον καθημερινό, τον μικρό, τον μεγάλο, μέχρι και την οδύνη του θανάτου, σε μια διαφορετική προοπτική».
Στην καινούργια ζωή που μάς χάρισε ο αναστημένος Κύριος. Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Μητοροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος

Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει μοιάζει καταθλιπτική. 

Η προτροπή για αγαλλίαση και χαρά ίσως να ακούγεται παράξενα τούτο το Πάσχα στην πατρίδα μας. Αυτόν τον καιρό η πραγματικότητα που μας περιβάλλει μοιάζει καταθλιπτική. Στους συνανθρώπους μας κυριαρχεί η αβεβαιότητα και το άγχος. Δεν είναι λίγοι όσοι, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, δυσκολεύονται να επιβιώσουν αλλά και όσοι φθάνουν στην απελπισία και την απόγνωση. Οι νέοι μας χάνουν την έμφυτη αισιοδοξία και βλέπουν παντού αδιέξοδα. Αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας ο απόηχος των πολεμικών συρράξεων και το δράμα των προσφύγων κάνουν τον θάνατο να βασιλεύει κυνικά και τελικά να διαδέχεται τα πάντα. Αυτή η αγαλλίαση, την οποία επαγγέλλεται απόψε η Εκκλησία, φαίνεται ακατανόητη στον απέλπιδα πολιτισμό της ευζωίας και αφθονίας, έναν πολιτισμό στον οποίο η οικονομική χρεωκοπία φέρνει την χρεωκοπία της ελπίδας.

Ωστόσο, «αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος». Όσο και αν η περιρρέουσα βαριά ατμόσφαιρα μας εμποδίζει, τούτη την «ημέρα» μπορούμε να χαιρόμαστε. Διότι είμαστε μέλη μιας Εκκλησίας που αγάλλεται «στο πάθος και την ανάσταση του Κυρίου» της. Χάρη στον Αναστάντα Χριστό τολμάμε πραγματικά να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ! Όχι αφηρημένα και γενικά, αλλά ένσαρκα και προσωπικά. Διότι είναι Αυτός που καταργεί το θάνατο, τον έσχατο εχθρό του ανθρώπου, τον ακατάβλητο φόβο του καθενός μας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας υπενθυμίζει ότι ο Υιός του Θεού «έγινε άνθρωπος για να είναι ο αρχηγός και η βεβαίωση της αναστάσεως και της αιωνιότητός μας, ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ». Οι χριστιανοί δεν αγνοούμε την πραγματικότητα αλλά την υπερβαίνουμε στο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Ο ενωμένος με τον αναστάντα Χριστό, όσες οικονομικές κρίσεις, δοκιμασίες και βάσανα εάν βιώσει, στο βάθος έχει ελπίδα και αγαλλίαση, διότι νοηματοδοτεί τη ζωή του και συνειδητοποιεί την αιώνια προοπτική του. Γιορτάζει Ανάσταση και Πάσχα κάθε ημέρα της ζωής του.

Έτσι λοιπόν, «αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». Ο τόπος μας σήμερα έχει το οξύμωρο «προνόμιο της απελπισίας». Διότι ακριβώς μπορεί να μεταποιήσει τη σημερινή απελπισία σε ευκαιρία σωτηρίας και ζωής. Έχοντας φθάσει σ  ἕνα τέλμα γενικό, έχοντας πεισθεί ότι τα ανθρώπινα επιτεύγματα σωριάζονται, ο άνθρωπος διψάει αληθινά για ανάσταση και ελπίδα. Και ο λαός μας έχει ΕΛΠΙΔΑ. Γιατί γιορτάζει ακόμα το Πάσχα! Η γιορτή των Ελλήνων είναι κατεξοχήν το Πάσχα. Όσο θα το γιορτάζουμε, η απόγνωση και η απελπισία δεν θα κυριαρχούν. Όσο η παιδεία μας θα μορφώνει παιδιά της αναστάσεως και όχι υιούς του θανάτου, δεν θα «ζητείται ελπίς». Όσο οι ιθύνοντες θα συνειδητοποιούν ότι η αναστάσιμη πίστη μας προσφέρει ενότητα και ελπίδα στο λαό μας, η κοινωνική μας συνοχή δεν θα κινδυνεύει.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Το Πάσχα σάν σύμβολο ἀκραῖο καί ὕψιστο τῆς πνευματικῆς της ὑποστάσεως

Ἡ Ἀνάσταση, ἡ ριζωμένη ἀπό τό Χριστιανισμό, ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέσα στίς ψυχές, μεγάλωνε τόν καημό τῆς ἐλευθερίας πού ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Γένους. Ἡ ζωή ἔπρεπε νά ἐναρμονιστεῖ μέ τό φῶς καί τό ἄνθισμα τῆς γῆς, νά ἐναρμονιστεῖ μέ τό φῶς καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο, διά τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ὅσο ἡ φύση ἀνθοβολεῖ, ὅσο ἡ ψυχή πανηγυρίζει τήν σφραγισμένη μέ τό θεῖο γεγονός αἰωνιότητά της, τήν κατανίκηση τοῦ θανάτου καί τό σπάσιμο τῶν δεσμῶν τοῦ σκότους, τόσο ὁ Νεοέλληνας πού ἀπό καταβολῆς τῆς πατρίδας του λαχταρᾶ γιά φωτεινά καί ἁρμονικά βιώματα, ἀγωνίζεται νά ἐπιβάλει τόν ἴδιο νόμο τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ πνευματικοῦ θριάμβου πάνω στήν ἐθνική του ζωή. Μᾶς συγκινεῖ καί μᾶς ἐντυπωσιάζει, ἐμᾶς τούς ἄσωτους καί τούς ἀμαρτωλούς τοῦ αἰώνα, ὅταν διαβάζουμε σέ ἀπομνημονεύματα ἀγωνιστῶν τοῦ Εἰκοσιένα πώς ὄχι μονάχα συναρτοῦν τήν ἐλευθερία τοῦ Γένους μέ τό θέλημα τοῦ ἀναστημένου Κυρίου ἀλλά καί καθορίζουν τήν ἔναρξη τῶν ἀγώνων τους, συχνά, ἐκεῖ κοντά στό Πάσχα, τότε πού θριαμβεύει στίς καρδιές ἡ Ἐλευθερία.

Ὑπάρχει κάποιο βαθύ, ἀνέγγιχτο, καί ὑποβλητικό μυστήριο ἐδῶ. Ἡ Ὁρθοδοξία κράτησε ὡς κύρια γιορτή της τό Ἅγιον Πάσχα. Εἶναι Ἐκκλησία ὀδύνης καί θριάμβου, θανάτου καί ἀναστάσεως. Ἡ Ἀδιαίρετη Ὁρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία τήν κράτησε, ὄχι μονάχα γιατί ἁρμόζει στό κλίμα καί στό φῶς τῶν τόπων ὅπου φέγγει πνευματικά αὐτή, ἀλλά γιατί ταιριάζει στό ὕφος καί στό ἦθος της, γιατί ἐναρμονίζεται οὐσιαστικά μέ τά δόγματά της. Τήν κράτησε ἀκόμη γιατί σάν νά ἤθελε νά ἐναρμονίση τό παρελθόν μέ τό μέλλον της ἡ Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, σά νά προϊδέαζε τό μέλλον της, τό μαρτυρικό, περιπετειῶδες, ποτισμένο μέ δάκρυα, σά νά ἔκαμε μιά ξεχωριστά, μοναδικά βαρυσήμαντη πρόβλεψη διαλέγοντας τό αἱματοβαμμένο Πάσχα σάν σύμβολο ἀκραῖο καί ὕψιστο τῆς πνευματικῆς της ὑποστάσεως – καί σέ ἀντίθεση μέ τόν εὐδαίμονα, τόν συχνά χωρίς νεῦρο, ἀποκεκομμένο έκ τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας Χριστιανισμό τῆς Δύσεως.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 

Ζοῦμε σέ μία ἐποχή μεγάλης κρίσεως. Όμως, υπάρχει ἐλπίδα.

Ζοῦμε σέ μία ἐποχή μεγάλης κρίσεως, στήν ὁποία ἡ φτώχεια τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων ὁλοένα αὐξάνεται. Καί δέν εἶναι μόνο ἡ ὑλική, αὐτή πού ἔχει ὡς αἰτίες της τήν οἰκονομική κρίση, τίς ἀποτυχημένες ἐπιλογές μας, τήν ἁμαρτία καί τήν διαφθορά. Ἡ φτώχεια σήμερα εἶναι κυρίως πνευματική. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή μας καί μέ τήν ἄρνησή μας νά δοῦμε στήν πίστη κάτι περισσότερο ἀπό μία παράδοση πού εἶναι ἀρκετή γιά νά μᾶς ξεκουράζει, ἀλλά δέν τήν θέλουμε νά ἀλλάζει, νά μεταμορφώνει τή ζωή μας. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἀδιαφορία μας νά κρίνουμε τόν κόσμο στόν ὁποῖο ζοῦμε, τά ὅσα ὁ πολιτισμός μας μᾶς προσφέρει, πού ἀναστέλλουν, ἀλλά δέν νικοῦν τόν θάνατο στήν ζωή μας. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἄρνησή μας νά κρίνουμε τόν ἑαυτό μας, νά δοῦμε τί μᾶς χωρίζει ἀληθινά ἀπό τόν συνάνθρωπό μας, τί μᾶς κάνει νά δικαιολογοῦμε τά πάθη μας, νά παραμένουμε εὐχαριστημένοι στόν δικό μας κόσμο καί στόν δικό μας τρόπο ζωῆς, ἐνῶ βλέπουμε ὅτι ἡ πνευματική φτώχεια θά ὁδηγήσει τό σύνολο τῆς κοινωνίας, ἄρα καί ἐμᾶς, σέ κατάρρευση.

«Νῦν κρίσις ἐστί τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω», μᾶς εἶπε ὁ Κύριός μας λίγο πρίν τό Πάθος του (Ἰωάν. 12, 31). Κρίθηκε καί κρίνεται συνεχῶς ἡ δαιμονική μας προσήλωση στά ἀγαθά καί στήν ὕλη. Κρίνεται ὁ ἐγκλωβισμός τῆς ζωῆς μας στό σήμερα, στήν ἀγωνία γιά τήν ἐπιβίωση, στήν ὑποταγή στόν κόσμο τῆς τηλεοράσεως, στήν ἀδιαφορία μας νά ὑπερβοῦμε τήν μοναξιά μας καί νά συναντήσουμε τόν συνάνθρωπό μας, στό ὅτι ἀφήνουμε τά παιδιά μας χωρίς καθοδήγηση καί ἀξίες, στό ὅτι διαλύουμε τίς οἰκογένειες χάριν τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς φιληδονίας, στό ὅτι οἱ ψυχές μας ὑποτάσσονται στούς πειρασμούς τῆς παντογνωσίας καί τῆς ψεύτικης εὐτυχίας. Ἄς μήν θρηνοῦμε ὅμως. Ὑπάρχει ἐλπίδα. Καί αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν Ἀναστημένο Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς φωτίζει γνήσια στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί αἴρει τήν φτώχεια, φέρνοντάς μας τόν ἀληθινό πλοῦτο τῆς δικῆς Του παρουσίας, ἡ ὁποία νικᾶ κάθε θάνατο.

Ἡ Ἐκκλησία μας, προβάλλοντας καί ζῶντας τόν Ἀναστημένο Χριστό, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι καί δική μας καί μᾶς καλεῖ νά μήν θρηνοῦμε γιά τήν φτώχεια πού ὑπάρχει γύρω μας καί στίς καρδιές μας, διότι φανερώθηκε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χωρᾶ ὅλους μας. Μέσα ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο ἀνέτειλε ἡ συγγνώμη πού παρέχει ὁ Θεός στόν καθέναν μας γιά τό ὅτι ἐπιλέξαμε νά εἴμαστε φτωχοί μακριά Του καί παραδοθήκαμε στόν θάνατο τοῦ ὑλικοῦ πλούτου καί τῆς ἁμαρτίας. Ἀνέτειλαν καί οἱ τρόποι ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους ἡ βασιλεία Του μπορεῖ νά μεταμορφώσει τήν δική μας ζωή. Εἶναι ἡ ἀγάπη πού γίνεται προσευχή καί συγχώρεση γιά τόν συνάνθρωπό μας. Εἶναι ἡ δικαιοσύνη, πού γίνεται προσφορά τοῦ περισσεύματος ἤ τοῦ ὑστερήματός μας, ὄχι μόνο τοῦ ὑλικοῦ ἀλλά καί τῆς διαθέσεως τῆς ψυχῆς μας. Εἶναι ἡ ἀσκητικότητα, πού γίνεται ὁ Σταυρός τῆς νεκρώσεως τῶν παθῶν καί τῆς ἐκζητήσεως τῆς ἀρετῆς, ἡ ὁποία δυστυχῶς περιφρονεῖται στή ζωή μας.

Ἄς θυμηθοῦμε λοιπόν καί πάλι ὅτι ἡ Ἀνάσταση δέν περιορίζεται μόνο στόν λόγο τῶν χειλέων μας ἤ στά ἑορταστικά ἔθιμα, ἀλλά δίδει τόν πνευματικό πλοῦτο σέ ὅποιον τήν ζήσει ἐντός του. Καί μόνο εάν ἐπενδύσουμε σέ αὐτόν τόν πλοῦτο τόσο ἐμεῖς ὅσο καί τά παιδιά μας, θά μπορέσουμε νά ἀποδιώξουμε κάθε κρίση στόν τόπο καί στήν κοινωνία μας, νά ξαναβροῦμε γνήσια χαρά καί νόημα στά ἔργα τῆς ζωῆς μας.