ΠΙΣΤΗ
Ἡ αὐθεντικότητα στὸ βίωμα τοῦ σύγχρονου χριστιανοῦ
Α. Εἰσαγωγή
Η αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος τῆς πίστεως καὶ τῆς χάριτος, έχει συνάφεια μὲ τὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τὴν ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου, ως μυστήριο ποὺ διαρκῶς μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ λιγότερο ως ἐκδήλωση, ἔκφραση ἢ τρόπο καὶ συμπεριφορὰ πρὸς τὰ ὁποῖα κανεὶς προσαρμόζεται.
Ἕνα βίωμα, ὅταν εἶναι πνευματικὰ αὐθεντικό, φανερώνει τὴ θεϊκότητα τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ὅταν εἶναι μὴ αὐθεντικό, ἐμποδίζει τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργεῖ στὴ ζωή του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ αὐθεντικότητα εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση πνευματικῆς ζωῆς.
Πῶς λοιπὸν νὰ προσεγγίσουμε τὴν αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος ή πῶς νὰ τὴν προσδιορίσουμε και πῶς, τελικά, νὰ τὴν ψηλαφίσουμε; Τὸ θέμα σίγουρα δὲν εἶναι διανοητικό.
Στὴν πορεία της μελέτης του άρθρου, ἂς προσπαθήσει ὁ καθένας νὰ δεῖ ποιὸς πράγματι εἶναι. Ὄχι τί ἀπὸ αυτὰ εἶναι σωστὸ καὶ τί λάθος, ἀλλὰ τί σχέση ἔχει μὲ τὴν ἀλήθεια. Ὄχι σὲ ποιὰ ἐποχὴ ζοῦμε, ἀλλὰ πῶς ἐμεῖς ζοῦμε, ποιά θέση ἔχει ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας καὶ πῶς προσδιορίζεται ἡ ἀπόστασή μας ἀπὸ τὴ Χάρι Του στὴ δική μας περίπτωση. Ἀλλὰ καὶ πῶς λειτουργοῦν οἱ πόθοι μας, πῶς περιγράφονται οἱ στόχοι μας, πῶς διαγράφεται ἡ κλήση μας ὡς «τέκνων τοῦ Θεοῦ»(1), ὡς «ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ» ὡς πολιτῶν τῆς βασιλείας Του, ὡς «κεκλημένων στὸ δεῖπνο Του» (2).
Ὁ εὐαγγελικὸς λόγος τοῦ Κύριου εἶναι ἀρκετὰ ἀπόλυτος. «Ο μη ων μετ’ εμού, κατ’ εμού εστίν» (3) και «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»(4) καὶ ακόμη «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι»(5)(6). Ὁ Κύριος ἀρνεῖται τὸ ἀνθρώπινο δικαίωμα σὲ κάποιον μαθητή Του, νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία τοῦ πατέρα του (7), προλέγει μαρτύρια καὶ δοκιμασίες σὲ ὅσους Τὸν ἀκολουθήσουν (8), ἐλέγχει τὴ χλιαρότητα (9), ἀπαιτεῖ τὸ «ἓν» ποὺ λείπει, προτείνει τὴν τελειότητα· «εἰ θέλεις τέλειος εἶναι» (10).
Ὁ Θεὸ