MHNYMA 

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ
κ. Κυρίλλου

Ἐπὶ τῇ Ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Πάσχα 2011

 Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ δὲν εἶναι μία συμβολικὴ διήγηση, ποὺ «οἱ θρησκεῖες ἐφρόντισαν νὰ ἐντάξουν στὸ ἐσχατολογικὸ κήρυγμά των, ἀπὸ τὸν καιρό ποὺ ὁ ἄνθρωπος δοκίμασε νὰ ἐξαγοράσει μὲ τὸ πνεῦμα του καὶ τὴν ψυχὴ του τὸ δέος τοῦ Χρόνου, τὸ δέος τῆς βέβαιης ἧττας του», ὅπως πιστεύουν μερικοὶ διανοούμενοί μας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἕνα βεβαιωμένο ἱστορικὸ γεγονὸς παγκοσμίας σημασίας, ἀλλὰ καὶ μία πνευματικὴ βεβαιότητα, ποὺ ἐγγυᾶται τὴν ἐσωτερικὴ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ πιστεύει. Ὁ Θεάνθρωπος, ὡς «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», γίνεται ἡ ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας. Ἔτσι, τὸ Πάθος καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνονται ἡ προκαταβολικὴ για ὅλον τὸν κόσμον ἀπαρχὴ μιᾶς καινούργιας ἐποχῆς, μέσα στὴν ὁποία ὑπάρχει θέση για ὅλους, ὅσοι πιστεύουν εἰλικρινὰ καὶ μὲ ἁπλότητα στὸν Χριστὸ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τῆς βίωσης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ χαρακτηριστικὰ ἡ βυζαντινὴ ἔκφραση τῆς εἰκόνας τῆς Ἀναστάσεως. Ἐκεῖ εἰκονίζεται ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς νὰ κρατεῖ ἀπὸ τὸ χέρι τοὺς Γενάρχες μας, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, συντρίβοντας τὶς πύλες τοῦ Ἅδου καὶ νικῶντας τὶς δυνάμεις ποὺ διαφεντεύουν τὸν κόσμο. Σηκώνοντάς τους ἐπάνω, συνανασταίνει ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος μας, βγάζοντάς μας ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς φθορᾶς, ποὺ εἶναι ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας, καὶ ὁδηγῶντας μας σὲ μία νέα κατάσταση ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση «τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι δικαιοῦνται νὰ πανηγυρίζουν γιὰ τὴν σωτηρία τους, μιᾶς καὶ ὁ διάβολος τώρα πιὰ ἔχει δεθῇ καὶ μπορεῖ νὰ κατέχῃ μόνο ὅσους, μὲ τὴ θέλησή τους, ὑποτάσσονται σ’ αὐτόν, δοκιμάζοντας τὸ θάνατο καὶ τὴ φθορά. «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ εἶναι ἐπαναστατικό, ὁδηγεῖ στὴν ἐξανάσταση τῶν συνειδήσεων γιὰ ἕναν καλύτερο κόσμο, ἀπὸ τούτη ἀκόμη τὴν ζωή, ἀναστημένο καὶ ἀνανεωμένο. Μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν, ἀπὸ τὴν δεσποτεία τοῦ σκότους. Ὅμως, ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ ἤθελαν νὰ γευθοῦν τὴν ἀναγέννηση, ποὺ χαρίζει ὁ Ἀναστημένος Χριστός, ἐν τούτοις ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική. Οἱ ἄνθρωποι προτιμοῦν νὰ ζοῦν συμβιβασμένοι μὲ τὴν ἁμαρτία, τὴν κακία, τὴν ἀνεστιότητα. Παρέκαμψαν τὴν πρόσκληση τῆς Ἀνάστασης. Προτίμησαν τὴν ἐξασφάλιση τῆς ἐφήμερης βιοτῆς των. Τιμοῦν ἴσως τὸν Ἀναστημένο Χριστό, ἀλλὰ μένουν στὸ ἐπίπεδο τῆς λαογραφικῆς, ἀνθρωποκεντρικῆς ἢ καὶ γαστρονομικῆς ἐκδοχῆς τῆς Ἀνάστασης. Ἔτσι, ὅμως, δὲν φθάνουν στὴν ὑπέρβαση, στὴ δραπέτευση ἀπὸ τὸν τεχνητὸ τρόπο ζωῆς καὶ ὕπαρξης.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ δὲν καταφεύγει σὲ ἀποδείξεις γιὰ τὴν Ἀνάσταση, δὲν ἀποπειρᾶται νὰ πείσει κανέναν. Προβάλλει τὸ γεγονὸς καὶ τὶς συνέπειές του. Καὶ ὅποιος θέλει συνεορτάζει. Εἶναι αὐτὴ μιὰ ἄλλη ὁδὸς γνώσεως, μόνον ἐμπειρική, καθόλου ἰδεολογική. Εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς πίστεως, ποὺ μεταφράζεται σὲ συγκεκριμένες ἀποδοχὲς ποιοτικῶν μεγεθῶν, τῆς χάριτος, τῆς ζωῆς, τῆς λύτρωσης, τῆς ἀναγέννησης, τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδας, τῆς δικαίωσης, τῆς κληρονομίας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, καλούμεθα νὰ γιορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση, μετέχοντες, μακριὰ ἀπὸ νοητικὲς ἀντικειμενικότητες καὶ ἀναπαραστατικὲς ἀντιληπτότητες, στὴ βίωση τῶν δώρων τῆς Ἀνάστασης. Τὰ δῶρα αὐτὰ τὰ ἔχουμε ἀνάγκη, καθὼς ζοῦμε τὴν ζοφερὴ ἀπειλὴ τῆς ἧττας μας, τὴν φρικτὴ ἐμπειρία τῆς «κενῆς ἀπάτης τοῦ κόσμου τούτου». Ὁ Ἀναστὰς Κύριος εἶναι ἡ βεβαίωση τῆς ἀφθαρτότητας καὶ τῆς ὀντότητάς μας ἐν Χριστῷ. Ὅσοι πιστοί, ἂς προσέλθουμε ταπεινοὶ προσκυνητές Του.

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἐγκάρδιος εὐχέτης Σας πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριό μας

Ὁ Μητροπολίτης,
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος